انتخاب خون مناسب برای بیمار نیازمند در زمان مناسب
زمانی که تصمیم به تزریق گرفته شد ، تمامی پرسنل درمانیِ دخیل در امر انتقال خون ، برای حصول اطمینان از انتخاب خون مناسب برای بیمار نیازمند و تزریق آن در زمان مناسب ، مسئولند .

مطلع کردن بیمار :
وقتی که ضرورت تزریق خون تشخیص داده شد ، توضیح اهداف درمانی تزریق خون به بیمار یا خویشاوندان وی دارای اهمیت ویژه می باشد . همچنین انجام این مهم نیز باید در پروند? بیمار ثبت گردد . احتمال دارد که بیماران یا خویشاوندان وی علاقمند باشند تا در مورد خطرات انتقال خون ، ضرورت آن و جایگزین های احتمالی از جمله ترانسفوزیون اتولوگ یا درمان با داروها از جمله اریتروپویتین ، آگاهی های بیشتری کسب کنند . ممکن است بیماران با توجه به عقاید مذهبی یا فرهنگی شان ذهنیت خاصی در ارتباط با دادن و گرفتن خون داشته باشند که این گونه موارد با در نظر گرفتن مصالح بیمار باید با حساسیت خاصی مورد بررسی قرار گیرد .

برای تعیین هویت هر بیمار ، شمار? پرونده از اهمیت ویژه ای برخوردار است . این شماره باید همیشه بر روی لوله های نمونه خون ، فرم درخواست خون و تمامی مدارک مربوط به هویت بیمار درج گردد .  زمانی که هویت بیمار نامشخص است ، بانک خون ، شمار? پروند? بیمار را  به عنوان مرجع تعیین هویت بیمار مورد استفاده قرار می دهد .


روش نمونه گیری برای آزمایش کراس مچ و رزرو خون

در نمونه گیری برای آزمایش کراس مچ ، رعایت موارد زیر ضروری است :

    1.      اگر بیمار در زمان گرفتن نمونه هوشیار می باشد در مورد نام و نام خانوادگی و تمامی اطلاعات مورد نیاز از وی سؤال کنید .
    2.      نام بیمار را با شمار? پرونده و فرم درخواست خون مقایسه و کنترل کنید .
    3.      در صورتی که بیمار هوشیار نباشد ، از خویشاوندان یا یکی از پرستاران بخش برای تعیین هویت بیمار کمک بگیرید .
    4.      نمونه خون در لول? آزمایشی که فاقد ماد? ضد انعقاد می باشد ، ریخته می شود .
    5.   لول? آزمایش را به طور واضح در کنار تخت بیمار در همان زمان نمونه گیری برچسب گذاری نمایید . بر روی لول? آزمایش اطلاعات زیر باید قید گردد :

    o       نام و نام خانوادگی بیمار
    o       شمار? پرونده
    o       نام بخش
    o       تاریخ نمونه گیری
    o       نام گیرند? نمونه خون

    6.   اگر بیمار به تزریق مجدد گلبول قرمز نیاز دارد ، باید نمونه خون جدیدِ وی برای آزمایش کراس مچ به بانک خون ارسال گردد . این امر به ویژه زمانی که بیمار در 24 ساعت اخیر گلبول قرمز دریافت نموده ، اهمیت بیشتری دارد . مدت کوتاهی پس از تزریق گلبول قرمز در اثر تحریک سیستم ایمنی ، آنتی بادی های گلبول قرمز ظاهر می شوند .   به همین دلیل نمونه خون جدیدِ بیمار برای اطمینان از سازگاری خونِ در نظر گرفته شده برای تزریق ، ضروری می باشد .

 

آنتی ژنها و آنتی بادی های گروه خون ABO

در طب بالینی انتقال خون ، گروه های خونی ABO در حال حاضر مهم ترینِ گروه ها بوده و در تزریق گلبول قرمز نمی توان نقش آن را انکار کرد .

سلول های قرمز از چهار گروه اصلی تشکیل یافته اند : O , A , B , AB .
فردی با گروه خونی A دارای آنتی بادی علیه گروه B می باشد .
فردی با گروه خونی B دارای آنتی بادی علیه گروه A می باشد .
فردی با گروه خونی O دارای آنتی بادی علیه گروه B و A  می باشد .
فردی با گروه خونی AB فاقد آنتی بادی علیه گروه B و A  می باشد .


مقررات تزریق گلبولهای قرمز در سیستم ABO

در ترانسفوزیون گلبول قرمز ، باید بین گلبول های قرمزِ اهداکننده و پلاسمای گیرنده ، از نظر ABO و Rh سازگاری وجود داشته باشد .

افرادی که گروه خونی O دارند فقط از دارندگان گروه O می توانند خون دریافت کنند .
افرادی که گروه خونی A دارند از دارندگان گروه A و O می توانند خون دریافت کنند .
افرادی که گروه خونی B دارند از دارندگان گروه B و O می توانند خون دریافت کنند .
افرادی که گروه خونی AB دارند از دارندگان گروه AB و همچنین از دارندگان گروه های O , A , B می توانند خون دریافت کنند .

 

مقررات مربوط به تزریق پلاسما و فرآورده های حاویِ پلاسما در سیستم ABO

در تزریق پلاسما ، پلاسمای دارای گروه AB را می توان به هر بیمار با هر نوع گروه خونی ABO تزریق کرد زیرا این نوع پلاسما فاقد آنتی بادیهای آنتی A و آنتی B می باشد .

پلاسمای دارای گروه AB به هم? بیماران با هر نوع گروه خونی ABO قابل تزریق است .
پلاسمای گروه A به بیمارانِ دارای گروه O و A قابل تزریق است .
پلاسمای گروه B به بیمارانِ دارای گروه O و B قابل تزریق است .
پلاسمای گروه O فقط به بیمارانِ دارای گروه O قابل تزریق است .

در شرایط اورژانس تا آماده شدن خون کراس مچ شده می توان از خون O منفی استفاده کرد . برای زنان بعد از مونوپوز و همچنین  برای مردان در تمام رده های سنی ، می توان خون O مثبت تجویز نمود .

 
آنتی ژنها و آنتی بادی های RhD

بر سطح گلبولهای قرمز ، آنتی ژنهای فراوانی وجود دارند . بر خلاف آنچه در سیستم ABO دیده می شود ، افراد به ندرت علیه این آنتی ژنها ، آنتی بادی می سازند مگر اینکه قبلاً از طریق انتقال خون یا در طی بارداری و زایمان در معرض آنها قرار گرفته باشند . مهم ترین ِ این آنتی ژنها ، آنتی ژن RhD می باشد . معمولا ً حتی با یک بار تزریق گلبول های قرمزRhD مثبت به فرد RhD منفی ، تولید آنتی بادی D دیده می شود . این آنتی بادی باعث واکنش های زیر می گردند :

    o       بیماری همولیتیک در نوزاد بعدی
    o       همولیز ، در صورت دریافت مجدد گلبولهای قرمز RhD مثبت

 
در تزریق پلاکت حتی المقدور باید پلاکتهای سازگار از نظر ABO به بیمار داده شود اما ضرورتی ندارد که در شرایط اورزانس ، ترانسفوزیون پلاکت به علت غیر سازگار بودن ABO به تأخیر بیفتد . برای کودکان نباید پلاسمای غیرسازگار با گلبولهای قرمز کودک تزریق شود . اگر کنستانتره پلاکتی هم گروه بیمار وجود نداشت در موارد حاد باید پلاسما که حاوی آنتی بادی های ABO است و با گلبولهای قرمز بیمار ناسازگاری ایجاد می کند ، جدا شود . تزریق پلاسمای غیرسازگار از نظر ABO که در فرآورد? پلاکت وجود دارند باعث می شود که افزایش شمارش پلاکت بعد از ترانسفوزیون به کندی صورت گیرد . آنتی زنهای گروه Rh روی پلاکتها وجود ندارند .


دریافت فرآورده های خونی

عامل شایع واکنش های همولیتیک ِ انتقال خون ، تزریق اشتباهِ خون به بیمار است که اغلب به سبب دریافتِ اشتباه خون از بانک خون اتفاق می افتد . بدین ترتیب ، داشتن روش عملیاتی استاندارد جهت دریافت خون از بانک خون و ذخیره سازیِ آن در بخش بالینی در هر بیمارستان ، از اهمیت زیادی برخوردار است . نمونه ای از این روش در جدول زیر آمده است :


نمونه ای از روش دریافت خون از بانک خون

دریافت فرآورده های خونی

    1.      جهت شناسایی بیمار ، به پروند? بیمار مراجعه کنید .
    2.   موارد ذیل را که روی برچسب سازگاری بر روی کیس? خون درج شده با مشخصات بیمار مطابقت دهید :
    ·         نام و نام خانوادگی بیمار
    ·         شمار? پروند? بیمار
    ·         نام بخش
    ·         گروه ABO و RhD بیمار
    3.      دریافت خون را در دفتر مربوطه ثبت نمایید .

 
ذخیره سازی فرآورده های خونی

زنجیره سرد خون ، سیستمی جهت ذخیره سازی و انتقال بوده و به این صورت تعریف می شود که خون و فرآورده های آن باید در تمام مراحل ، از اهدا تا تزریق به بیمار در درجه حرارت های مناسب قرار داشته باشند ؛ هر گونه گسستگی در زنجیر? سرد خون باعث افزایش خطرات در گیرنده شده و هدر رفتن منبعی چنین نادر و ارزشمند را سبب می شود .

 
شرایط ذخیره سازی

- گلبولهای قرمز و خون کامل

گلبولهای قرمز و خون کامل باید همیشه در درجه حرارت 2 تا 6 درج? سانتی گراد نگهداری شده و هرگز نباید به حالت انجماد درآیند . حفظ حداکثر 6 درج? سانتی گراد در کاهش رشد آلودگی باکتریایی در واحد خون بسیار مؤثر می باشد . دمای حداقل 2 درج? سانتی گراد نیز حائز اهمیت است چرا که از انجماد و متعاقب آن لیز گلبولها جلوگیری می نماید . تزریق خون همولیز شده و همراه ِ آن ذرات ِ سلولها و گلبولهای لیز شده و نیز هموگلوبین های آزاد شده ، باعث خونریزی های کشنده و از کار افتادن کلیه ها میشود .

در کیس? خون به همراه ماد? ضد انعقاد ( سیترات سدیم ) ، جهت تغذی? گلبولهای قرمز در مدت ذخیره سازی ، گلوکز وجود دارد که اگر دمای نگهداری خون از محدود? 2 تا 6 درج? سانتی گراد خارج شود ، سرعت مصرف آن توسط گلبولهای قرمز افزایش   می یابد .

خون کامل و گلبولهای قرمز باید در صندوق های حمل خون و یا در کیسه های عایق بندی شده که دما را زیر 10 درج?   سانتی گراد نگه می دارند از بانک خون خارج شده و انتقال یابند تا در صورتی که درجه حرارت محیط از 25 درج? سانتی گراد بیشتر بوده و یا احتمال تزریق خون طی 30 دقیق? آینده وجود نداشته باشد ، شرایط مناسب را جهت نگهداری خون مهیا سازند .

در صورت عدم نیاز فوری به خون ، باید کیسه های خون و گلبولهای قرمز را در یخچال بخش و یا یخچال خون اتاق عمل در دمای 2 تا 6 درجه نگهداری کرد . گلبولهای قرمز و خون کامل باید طی 30 دقیقه پس از خارج کردن از یخچال تزریق شوند .

گلبولهای قرمز و خون کاملی که بیش از 30 دقیقه از نگهداری و ذخیره سازی در شرایط مناسب محروم بوده اند هرگز نباید جهت مصارف بعدی در یخچال گذاشته شوند چون آمادگی ایجاد عفونت باکتریایی و نقصان در عملکرد سلولهای آنها وجود دارد.

- خون تازه

تعیین طول عمر مفید و تاریخ انقضا واحد گلبول قرمز ویا خون کامل بر اساس این معیاراست که حداقل 70 درصد گلبول قرمز تزریق شده طی 24 ساعت پس از انتقال به گیرنده به حیات خود ادامه دهند. مدت زمان استفاده از خون کامل بسته به محلول ضد انعقاد /نگهدارنده که در طی فرایند خونگیری استفاده میشود متفاوت است.

خون کامل تازه ممکن است برای بیماران خاصی نظیر نوزادان درخواست شود.هرچند ارائه دلیل موجه برای استفاده از خون تازه مشکل است? اما علت استفاده از آن را میتوان دارا بودن بالاترین ظرفیت حمل اکسیژن دانست.  زیرا خون تازه حاوی حداکثر میزان 2 و3 DPG (دی فسفو گلیسریک اسید)  و حداقل میزان مواد دفعی مانند پتاسیم در مقایسه با خون کهنه است در اکثر گیرنده های خون میزان 2و3 DPG مشکل افرین نیست چرا که 12 تا24 ساعت پس از انتقال به حد طبیعی باز میگردد. نگرانی در رابطه با میزان 2و3 DPG ومیزان پتاسیم در نوزادان نارس و بیماران مبتلا به نارسایی عملکرد قلب و شوک خونریزی دهنده یا بیماری شدید ریوی حائز اهمیت است.

گاهی اوقات خون تازه برای نوزادان بکار میرود زیرا نوزادان دارای درصد بالای هموگلوبین جنینی هستند و این نوع هموگلوبین بخوبی هموگلوبین بالغین اکسیژن را در بافتها آزاد نمیکند و میزان3و2 DPGآنها در شرایط معینی نظیر اختلال تنفسی به شدت کاهش می یابد .علاوه بر این چون خون تزریقی بخش بزرگی از خون نوزاد را تشکیل میدهد ? خون تازه کمتر از 7 روز با میزان زیاد 2و3 DPG حائز اهمیت بالینی است. بر همین اساس تعویض خون روش دیگری است که برای استفاده از خون کمتر از 7 روز مناسب است.

افزایش پتاسیم به علت وجود پتاسیم موجود در خون ذخیره شده بندرت پیش میاید. اما بیماران مبتلا به کاهش فشار خون ، اسیدوز و یا افرادی که حجم بالایی از خون دریافت میکنند از این قاعده مستثنی هستند .

امروزه تعریف خون تازه ممکن است متفاوت باشد. در بانکهای خون جدید و امروزی آزمایشات گسترده ای بر روی فراوردههای خونی قبل از انتقال آنها به منظور حصول اطمینان از ایمنی کامل آنها انجام میشود . به همین دلیل انتقال خون مناسب و ایمن کمتر از72 ساعت بعد از خونگیری مشکل است ? از خونی که 3 تا 7 روز از زمان جمع اوری آن بیشتر نگذشته برای بیماران خاصی که نیاز به خون تازه دارند میتوان استفاده نمود.


- کنستانتره پلاکت ( فرآورده پلاکت )

کنستانتره پلاکت را باید در دمای 20 تا 24 درجه سانتی گراد در روی دستگاه تکان دهند? کیسه های پلاکت نگه داشت تا قابلیت عملکردی پلاکت حفظ شود . به سبب خطر تکثیر عوامل باکتریایی ، مدت ذخیره سازی به 3 الی 5 روز محدود می شود که البته مدت این دوره به نوع کیس? استفاده شده بستگی دارد . پلاکتهایی که در دماهای پایین تر نگهداری می شوند ، قابلیت انعقادی خود را از دست می دهند .
کنستانتره پلاکت باید در اولین فرصت و هر چه زودتر تزریق شده و هرگز نباید در یخچال نگهداری شود .

 
- پلاسمای تازه منجمد ( FFP)

پلاسمای تاز? منجمد را باید در بانک خون در دمای منفی 25 درج? سانتی گراد نگهداری کرده و قبل از تزریق باید آن را از حالت انجماد خارج ساخت . مانند خون کامل یا گلبولهای قرمز ، باکتری در پلاسمایی که در دمای اتاق نگهداری می شود ، قابل تکثیر   می باشد .

پلاسمای تازه منجمد را باید در بانک خون در مخزن آب گرم با درجه حرارت 30 تا 37 درج? سانتی گراد از حالت انجماد خارج کرده و در صندوق حمل خون با دمای بین 2 تا 6 درج? سانتیگراد قرار داده و ارسال نمود .

پلاسمای تاز? منجمد باید طی 30 دقیقه بعد از خروج از حالت انجماد ، تزریق شود ؛ در صورتی که ترانسفوزیون اورزانس آن مورد نیاز نباشد ، باید آن را در یخچالی با درجه حرارت بین 2 تا 6 درجه نگهداری نموده و تا 24 ساعت تزریق نمود .

 

یخچال خون

• خون کامل ، گلبولهای قرمز و پلاسمای تاز? منجمدی که از انجماد خارج شده بعد از ارسال از بانک خون باید ظرف مدت 30 دقیقه تزریق شوند . در صورتی که در این مدت ترانسفوزیون انجام نشود ، باید آنها را در دمای 2 تا 6 درج? سانتی گراد نگهداری نمود .
• باید بر دمای یخچالِ مورد استفاده جهت ذخیره سازی خون در بخش های بیمارستانی ، اتاق های عمل و بخش های بالینی دیگر نظارت داشته و هر 4 ساعت یک بار دمای آن ثبت گردد تا از ثابت باقی ماندن دما در این محدود? دمایی اطمینان حاصل شود .
• تمام یخچال های خون خون باید منحصراً خاص ذخیره سازی خون باشند . اگر بخش بیمارستانی دارای یخچال مناسب برای ذخیره سازی خون نباشد ، باید تا زمان تزریق از دریافت خون خودداری شود . تمام کارکنان مربوطه باید موارد زیر را رعایت نمایند :
• فقط در زمان برداشتن یا گذاشتن خون ، در یخچال را باز کنند .
• هرگز پلاکت کنستانتره را داخل یخچال قرار ندهند .
• واحدهای خون را در یخچال به صورتی قرار دهند که هوای سرد گردش داشته باشد ؛ واحدهای خون را باید داخل سبد، در حالت ایستاده یا خوابیده روی قفسه های یخچال قرار داد ؛ باید از فشرده قرار دادن آنها در کنار هم اجتناب نمود تا از گردش هوا در میان آنها جلوگیری نشود .
• هرگز به غیر از خون کامل ، گلبولهای قرمز یا FFP که از حالت انجماد خارج شده است ، ماد? دیگری در یخچال خون قرار ندهند .
• اگر از یخچال خانگی استفاده می شود ، هرگز خون را در قفسه هایی که در یخچال تعبیه شده اند قرار ندهند چرا که دمای آن معمولا ً از داخل یخچال سردتر می باشند .
• هرگز خون را نزدیک قسمت فریزر یخچال خانگی قرار ندهند .
• فرآورده های خونی که مورد استفاده قرار نمی گیرند باید به بانک خون بازگردانده شوند تا بازگرداندن ، توزیع مجدد یا انهدام آنها ، در بانک خون ثبت شود

 نحو? تزریق فرآورده های خونی

هر بیمارستانی باید از روش عملیاتی استاندارد مکتوبی جهت تزریق فرآورده ها و عناصر خونی به ویژه در شناسایی نهایی بیمار ، کیس? خون برچسب سازگاری و مستندات مربوطه استفاده کند .

• برچسب سازگاری
• بانک خون باید برگه ای را همراه واحدهای خونی ارسال کند که در آن موارد ذیل درج شده باشد :
• نام و نام خانوادگی بیمار
• گروه ABO و RhD بیمار
• شمار? انحصاری خون اهدایی ( شماره سریال )
• گروه خونی کیس? خون

برچسب سازگاری باید شامل اطلاعات زیر باشد :

    o       شمار? سریال
    o       نام و نام خانوادگی بیمار
    o       شماره پرونده بیمار
    o       نام بخشی که بیمار در آن بستری است
    o       گروه ABO و RhD بیمار
    o       گروه خونی کیسه خون
    o       تاریخ انقضاء کیسه خون
    o       تاریخ آزمایش سازگاری ( کراس مچ )

 

کنترل کیسه خون

باید همیشه کیس? خون را از نظر آثار و علائم فاسد شدن ، در تمامی مراحل زیر مورد بررسی قرار داد :

• قبل از ارسال از بانک خون
• در هنگام تحویل و ورود به بخش یا اتاق عمل
• قبل از تزریق

در موارد زیر نباید از واحدهای خون جهت تزریق استفاده نمود :

•     در صورتی که واحد خون مورد نظر بیش از 30 دقیقه خارج از یخچال قرار گیرد .
•     آثار و علائم نشت یا باز شدن کیس? خون مشاهده شود .
•     رنگ پلاسما صورتی یا قرمز باشد ( نشان دهند? همولیز می باشد )
•     گلبول های قرمز ، ارغوانی یا تیره به نظر برسند ( نشان دهند? آلودگی باکتریال می باشد )

کنترل هویت بیمار و فرآورد? خونی قبل از تزریق
قبل از تزریق باید برای بار آخر هویت بیمار را کنترل نمود . این بررسی و شناسایی نهایی بیمار باید درست قبل از تزریقِ فرآورد? خونی بر بالین بیمار انجام شود . این کار باید توسط دو نفر که حداقل یکی از آنها پرستار یا پزشک باشد ، صورت   گیرد .  خون یا فرآورد? خونی نیز باید از نظر گروه ABO و RhD ، تاریخ انقضاء کیس? خون ، نشت کیسه ، رنگ غیر طبیعی و همولیز بررسی شود .


محدوده های زمانی مناسب برای تزریق فرآورده های خونی

اگر فرآورده های خونی از شرایط ذخیره سازی و نگهداری مناسب به دور باشند ، خطر تکثیر عوامل باکتریایی آنها را تهدید کرده و عملکرد و کارایی آنها را مختل می کند .

    خون کامل یا گلبولهای قرمز
تزریق خون کامل یا گلبولهای قرمز باید طی 30 دقیقه بعد از خارج شدن کیسه از دمای 2 تا 6 درج? سانتی گراد صورت پذیرد و حداکثر طی 4 ساعت باید تزریق به طور کامل انجام شود . این محدوده های زمانی برای محیط هایی با دمای معتدل تعیین شده است ( دمای 22 تا 25 درجه سانتی گراد ) . اگر دمای محیط خیلی بالا باشد ، محدود? زمانی تزریق باید کوتاه تر شود .


    پلاکت کنستانتره

پلاکت کنستانتره را باید به محض دریافت از بانک خون تزریق نمود ؛ تزریق هر واحد پلاکت کنستانتره باید ظرف مدت حدود 20 دقیقه صورت پذیرد .


    پلاسمای تاز? منجمد ( FFP )

این نوع پلاسما را باید بلافاصله بعد از خارج شدن از حالت انجماد تزریق کرد تا فاکتورهای انعقادیِ ناپایدار( فاکتورهای 5 و 8 ) از بین نروند ؛ برای یک فرد بزرگسال ، یک واحد FFP ( 200 – 300 ml ) باید طی 20 دقیقه تزریق شود .

    آلبومین
آلبومین 5% و 25%  به صورت آماد? مصرف در دسترس می باشند و قبل از تزریق نیاز به آماده سازی و یا رقیق کردن ندارند . آلبومین باید به صورت تزریق وریدی مورد استفاده قرار گیرد ؛ در صورت لزوم از آلبومین به عنوان رقیق کنند? خون ، پلاسما و یا محلولهای قندی و نمکی نیز استفاده می شود . حجم و سرعت تزریق آلبومین در افراد مختلف و بیماری های مختلف متفاوت بوده و بایستی کاملاً با شرایط بیمار هماهنگ شود . در شرایط معمولی سرعت تزریق آلبومین 5% در بزرگسالان نباید از 100 میلی لیتر در ساعت بیشتر باشد . آلبومین 25% بایستی به آهستگی و به میزان 2 – 1 میلی لیتر در دقیقه تزریق شود .

 وسایل مورد استفاده در ترانسفوزیون خون و فرآورده های آن

در ترانسفوزیون خون و فرآورده های آن استفاده از آنژیوکت بر اسکاپ وین ارجحیت دارد چون آنژیوکت ایمنی بیشتری داشته و به رگها آسیب نمی رساند . دو برابر کردن قطر کانولا ، سرعت ترانسفوزیون را تا 16 برابر بالا  میبرد . برای تزریق گلبول قرمز ، کاتتر شمار? 18 لازم است . استفاده از کاتترهای کوچکتر ، سرعت تزریق را آهسته کرده و احتمال همولیز را افزایش   می دهد .

تمام فرآورده های خونی باید از طریق فیلتر استاندارد ( 170 – 200 micrones ) تجویز شوند تا لخته های فیبرینی بزرگ از فرآورد? خونی جدا شوند .

هر فیلتر استاندارد خون ، حداکثر برای 4 واحد خون استفاده شود . یک فیلتر استاندارد خون باید حداقل هر 12 ساعت تعویض گردد ؛ در صورتی که میزان جریان خون کم شده است ، لازم است فیلتر زودتر تعویض شود . در محیط های خیلی گرم این ست را در فواصل زمانی کوتاه تری باید تعویض نمود . جهت تزریق پلاکت کنستانتره باید از ست تزریق خون یا پلاکت که با محلول نرمال سالین شستشو داده شده است ، استفاده کرد .از فیلتری که برای ترانسفوزیون گلبول قرمز استفاده شده است برای انفوزیون پلاکت استفاده نشود چون سلولهای به دام افتاده ،  اجاز? عبور پلاکت ها را از منافذ فیلتر نمی دهند .

در مورد اطفال لازم است که از پمپ IV برای تنظیم سرعت جریان مایع استفاده شود ؛ فیلتر خون پروگزیمال به پمپ قرار داده می شود .

 
فیلترهای حذف کنند? گلبول سفید

این فیلترها به طور مؤثری شروع واکنش های تب زای حاصل از تزریق را در بیمارانی که ادام? زندگی آنها به تزریق گلبول قرمز وابسته است ، به تأخیر می اندازند و می توانند از ایجاد واکنش های تب زا در تزریق های بعدی جلوگیری نمایند .

تزریق گلبولهای قرمز و پلاکتهایی که گلبولهای سفید آنها گرفته شده می تواند از تولید آنتی بادی های ضد گلبول سفید در بیمارانی که به دفعات از فرآورده های  خونی استفاده می نمایند ، جلوگیری نماید . استفاده از این فیلترها در پیشگیری از انتقال ویروس سایتومگالوویروس بسیار مؤثر می باشد .

 

گرم کردن خون

گرم کردن خون به طور روتین توصیه نمی شود . دمای خون گرم شده نباید از 42 درجه فراتر رود و اگر خون گرم شود ولی مصرف نشود ، بایستی دور ریخته شود .

شواهدی بر تأیید سودمندی گرم کردن خون در ترانسفوزیون آهسته و تدریجی خون وجود ندارد . خون سرد می تواند در رگی که تزریق از آن راه صورت می گیرد ، اسپاسم ایجاد کند ؛ در چنین شرایطی بهتر است از حول? گرم و خشک به طور موضعی استفاده شود . گزارش های موردی نشان می دهند که تزریق خون سرد با سرعت بیش از 100 میلی لیتر در دقیقه باعث ایست قلبی می شود . شاید گرم نگهداشتن خودِ بیمار از گرم کردن خون تزریقی مهم تر باشد . به هر حال ، برای جلوگیری از هیپوترمی یاتروژنیک ، افزایش درجه حرارت مرکزی بدن در فرد مبتلا به هیپوترمی و به منظور پیشگیری از اختلالات انعقادی ناشی از تجویز خون و مایعات سرد به بیماران ترومایی ، گرم کردن مایعات وریدی و فرآورده های خونی اندیکاسیون دارد ؛ در موارد زیر نیاز به گرم کردن خون بیشتر است :

1-ترانسفوزیون حجم زیادی از خون

    بزرگسالان : بیشتر از 50 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت
    اطفال : بیشتر از 15 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در ساعت

2-تعویض خون در نوزادان

خون را تنها باید در گرم کننده های خون گرم کرده ، به دمای مناسب رسانید . این وسایل باید به دماسنج قابل رؤیت و زنگ خطر مجهز بوده و به طور منظم کنترل و بررسی شوند .

هرگز نباید خون را در ظرف حاویِ آب داغ یا دستگاه مایکروویو قرار داد چون باعث همولیز گلبولهای قرمز و آزادسازی یون پتاسیم شده ، جان بیمار را به خطر می اندازد .